வருங்காலத் தூண்கள்

நான் தினமும் பயணம் செய்யும் பேருந்தில்
சென்னையின் நான்கு மகளிர் கல்லூரி மாணவிகளும்
மாநிலக்கல்லூரி மணவர்களும் பயணம் செய்கிறார்கள்
தினசரி மாணவர்கள் தவறாமல், கைபேசி உதவியினால்
அனைவரும் அந்த பேருந்தில்
சேர்ந்து விடுவார்கள்.

பின்னர் அவர்கள் செய்யும் அட்டகாசங்களுக்கு
அள்வே கிடையாது. மிக மட்டரகமாக இட்டுக்கட்டிய
பாடல்களை பாடிக்கொண்டும், தமிழில் எத்த்னை
வசை மொழிகள் உள்ளனவோ அத்தனையையும்
சப்தமாக பேசிக்கொண்டும்.(இவர்கள் வீட்டில்
தாய், சகோதரி, தந்தை முன்பாக இவ்வாறுதான்
பேசுவார்களா?
ர்களா)
அந்த ஒரு மணி நேரப்பயணமும் நமக்கு
கொடுமயான நரகம்தான்.
இத்னை போக்குவரத்து நிர்வாகமும், அரசும், ஏன்
காவல்துறையும் கண்டு கொள்வதே இல்லை
பயணிகளும் வாய்மூடி மௌனிகளாக
தலைகுனிந்து இந்த நரகத்தை
தினசரி பொறுத்துக்கொண்டு,
தங்களின் தலைவிதியை நொந்துகொண்டு
பயணம் செய்கிறார்கள்
இவர்கள்தான் நம் நாட்டின் வருங்காலத்தூண்கள்
பேருந்து எண் 27H
ஆவடி- அண்ணா சதுக்கம்